OLEK

Na prośbę Inspektorów z TOZ Ząbkowice Śl. trafił pod naszą opiekę kilkunastoletni staruszek odebrany interwencyjnie z gospodarstwa rolnego w miejscowości Stolec. Oluś skrajnie zagłodzony, zarobaczony i zapchlony całe życie spędził na krótkim łańcuchu jedząc rozmoczony chleb w wodzie. Spał w czymś co kiedyś może było budą, a teraz to kilka desek kompletnie nie spełniających wymogu ochrony zwierzęcia przed warunkami atmosferycznymi. Pies bał się dotyku człowieka- przy próbie głaskania przymykał oczy i uchylał głowę myśląc, że zostanie uderzony.

Olek był pozostawiony w chorobie. Kilka lat temu miał połamane obie (!!!!) przednie łapy, które naturalnie zrosły się w niewłaściwy sposób. Cierpienie jakie musiał przeżywać ten pies było niewyobrażalne. Zrastające się kości bez usztywnienia przy każdej próbie ich obciążenia łamały się na nowo. Pies tygodniami nie był wstanie podnieść się nie mówiąc o przejściu kilku metrów. Tylne łapy też nie są w dobrym stanie. Bardzo zaawansowane zaniki mięśni , uszkodzone stawy biodrowe powodują, że Oluś z ledwością porusza się na tylnych łapach.

Trafiając do Matuzalowa Olek odżył !!!. Przez pierwsze dni nie wychodził z ciepłej wypełnionej po brzegi słomą budy. Jadł specjalnie przygotowywane dla niego jedzenie i całymi dniami spał. Po tygodniu po raz pierwszy zamerdał ogonkiem  !!!! Od dzisiaj mieszka w tzw „dziadowni” czyli miejscu z dużymi kojcami i ogrodzonym pięciuset metrowym wybiegiem. W „dziadowni” mieszkają nasze najstarsze psy, które całe życie spędziły na zewnątrz i nie są w stanie przyzwyczaić się do życia i spania w domu. Buda i wybieg to dla nich cały świat, który znają i akceptują. Teraz czekamy aż Oluś nabierze sił a natępnie zaczniemy go troszkę „męczyć” diagnostyką (morfologia, USG, RTG) , aby weterynarze mogli podjąć właściwą decyzję co do możliwości, potrzeby i sensu ewentualnych operacji. 3-majcie za Olka kciuki bo to cudowny i kochany pies zasługujący na godne i spokojne życie.